Pré-stress
Door: Nieke Naalden
Blijf op de hoogte en volg Nieke
21 Februari 2016 | Nederland, Tilburg
Vanaf het moment dat ik me kan herinneren wil ik al gaan reizen. Lekker cliché ‘de wereld zien’. Een van mijn broers woont in China en de ander in Cambodja, dus het is niet ver te zoeken waar de reislust vandaan komt. Afgelopen zomer heb ik een vakantie gehad in China bij mijn broer, vervolgens ben ik in een tussenjaar gerold en na een tijdje werken heb ik besloten om mijn jaar af te sluiten met een reis. Dit keer dus naar mijn andere broer in Cambodja.
Sinds twee maanden weet ik wanneer ik vertrek en heb ik een hoop pogingen gedaan om me mentaal voor te bereiden. Je kent het wel, nachten wakker liggen en mijn backpack globaal op 129474 verschillende manieren inpakken, eruit gaan en lijstjes maken van dingen die ik niet moet vergeten (en ze vervolgens niet opschrijven en toch vergeten), of maar gewoon met Semmy (onze poes) spelen omdat ik toch niet kan slapen. Iedereen die mij ook maar een beetje kent weet dat ik stress om de kleinste dingen die er bestaan in het leven en inpakken is iets waar ik van kleins af aan een hekel aan heb. Ik denk dat dat bij meer kinderen zo ontstaat als je gescheiden ouders hebt, je moet dan om de zoveel dagen opnieuw je tas inpakken om van de een naar de ander te gaan, geen pretje.
Maargoed, ik dus heldhaftig een enkeltje geboekt naar Bangkok omdat ik voor het eerst in mijn leven een keer iets niet wou plannen en het gewoon op me af wilde laten komen. Erg leuk idee Nieke, maar daar staan dan wel een aantal slapeloze nachten tegenover… Maar ook loslaten is iets wat ik moet gaan leren en dit was de eerste stap voor mij.
De afgelopen weken heb ik veel afscheid genomen en afscheidsfeestjes gehad, maar continue voelde het alsof ik van iemand anders afscheid aan het nemen was. Toch ben ik echt diegene die morgen dat vliegtuig instapt en moet ik nog steeds gaan inpakken (uitstel gedrag is ook iets waar ik erg veel last van heb).
De vraag die mij het meeste is gesteld de afgelopen tijd is ‘wat is nu eigenlijk precies je plan’? En dat is het nu precies, die heb ik niet. Ik land in Bangkok a.s. dinsdag en zie daar meteen mijn broer, vervolgens laat ik Bangkok op me afkomen en gaan we langzaam terug naar de plek waar hij woont, Siem Reap in Cambodja. Vanaf dat punt heb ik totaal geen planning en ben ik zelf ook erg nieuwsgierig wat me overkomen gaat.
Een andere vraag die ik vaak kreeg was ‘heb je een doel voor je reis’? Daar heb ik dan weer wel een antwoord op: rust. Ik wil het voor elkaar gaan krijgen dat ik me nergens druk om hoef t maken en nergens teveel over na denk, vandaar ook mijn ‘geen planning’.
Door middel van deze blog wil ik jullie dus graag op de hoogte houden van wat mijn planning wordt als ik daar ben. Ik heb geen idee of ik veel tijd ga krijgen om te schrijven, maar als het me lukt zal ik hier zeker mijn verhalen delen.
Nu moet ik dus echt gaan inpakken en gaan stressen (dat hoeft natuurlijk niet maar dat gaat vrij automatisch in mijn leven). Ik hoop snel een nieuw verhaal te kunnen delen en voor je het weet ben ik alweer terug!
Liefs,
Nieke Naalden
Sinds twee maanden weet ik wanneer ik vertrek en heb ik een hoop pogingen gedaan om me mentaal voor te bereiden. Je kent het wel, nachten wakker liggen en mijn backpack globaal op 129474 verschillende manieren inpakken, eruit gaan en lijstjes maken van dingen die ik niet moet vergeten (en ze vervolgens niet opschrijven en toch vergeten), of maar gewoon met Semmy (onze poes) spelen omdat ik toch niet kan slapen. Iedereen die mij ook maar een beetje kent weet dat ik stress om de kleinste dingen die er bestaan in het leven en inpakken is iets waar ik van kleins af aan een hekel aan heb. Ik denk dat dat bij meer kinderen zo ontstaat als je gescheiden ouders hebt, je moet dan om de zoveel dagen opnieuw je tas inpakken om van de een naar de ander te gaan, geen pretje.
Maargoed, ik dus heldhaftig een enkeltje geboekt naar Bangkok omdat ik voor het eerst in mijn leven een keer iets niet wou plannen en het gewoon op me af wilde laten komen. Erg leuk idee Nieke, maar daar staan dan wel een aantal slapeloze nachten tegenover… Maar ook loslaten is iets wat ik moet gaan leren en dit was de eerste stap voor mij.
De afgelopen weken heb ik veel afscheid genomen en afscheidsfeestjes gehad, maar continue voelde het alsof ik van iemand anders afscheid aan het nemen was. Toch ben ik echt diegene die morgen dat vliegtuig instapt en moet ik nog steeds gaan inpakken (uitstel gedrag is ook iets waar ik erg veel last van heb).
De vraag die mij het meeste is gesteld de afgelopen tijd is ‘wat is nu eigenlijk precies je plan’? En dat is het nu precies, die heb ik niet. Ik land in Bangkok a.s. dinsdag en zie daar meteen mijn broer, vervolgens laat ik Bangkok op me afkomen en gaan we langzaam terug naar de plek waar hij woont, Siem Reap in Cambodja. Vanaf dat punt heb ik totaal geen planning en ben ik zelf ook erg nieuwsgierig wat me overkomen gaat.
Een andere vraag die ik vaak kreeg was ‘heb je een doel voor je reis’? Daar heb ik dan weer wel een antwoord op: rust. Ik wil het voor elkaar gaan krijgen dat ik me nergens druk om hoef t maken en nergens teveel over na denk, vandaar ook mijn ‘geen planning’.
Door middel van deze blog wil ik jullie dus graag op de hoogte houden van wat mijn planning wordt als ik daar ben. Ik heb geen idee of ik veel tijd ga krijgen om te schrijven, maar als het me lukt zal ik hier zeker mijn verhalen delen.
Nu moet ik dus echt gaan inpakken en gaan stressen (dat hoeft natuurlijk niet maar dat gaat vrij automatisch in mijn leven). Ik hoop snel een nieuw verhaal te kunnen delen en voor je het weet ben ik alweer terug!
Liefs,
Nieke Naalden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
